پتاشو ۽ مان
چيم، ابا مالڪن جي مرضي.
پڇائين اهي مالڪ ڪير آهن؟
چيم: ڪي مالڪ ظاهر ٿيندا آهن جيڪي اشارن تي هلندا آهن. پر اصل ۾ اهي ٻيا به ٿي سگهن ٿا.
ڏٺم ته هن کي ڳالهه سمجهه ۾ نه پئي آئي.ڀلا جيڪا ڳالهه مون کي به اڃا تائين سمجهه ۾ نه آئي آهي اها هن جينٽل بواءِ کي ڪٿان سمجهه ۾ ايندي.
ڪالهه پتاشي هڪ غير سرڪاري چئنل تي خبرون ٻڌندي ٻيهر سوال ڪيو. سوال کان اڳ خبرن جو تفصيل ضروري آهي.
پنجاب جي وزير قانون رانا اعجاز صاحب، سکن جي ايندڙ وفد جو استقبال ڪيو ۽ انهن طرفان پاتل گلاب جي هارن ۾، اعلان ڪيو ته پاڪستان سرڪار، سکن کي شهرت ڏيڻ لاءِ تيار آهي هو رڳو خواهش ڪن ۽ انهن کي واپار جون سڀ سهولتون مهيا ڪيو وينديون. پتاشي جو سوال ڏاڍو منجهائيندو هيو، هن سوال ڪيو ته سکن ۾ ڪهڙي خوبي آهي جو هتي انهن کي شهريت ۽ واپار جون سهولتون ڏنيون وينديون؟! پتاشي ٻڌايو ته هن جي دوست جو چاچو آمريڪا ۾ رهندو آهي، ان جي ڀاءُ کي ويزا به نٿي ملي. ٻئي دوست جو پيءَ يورپ ۾ رهندو آهي، ان جي آڪهه کي به هن دفعي ويزا نه مليو. هن چيو ته هتي اسان جي شهرين کي ويزا به نٿا ملن ۽ اسان شهريت ٿا ڏيون.
چيم: اهڙا سوال نه پڇندو ڪر. اهي سوال خطرناڪ سوال قرار ڏنا ويندا. ۽ پوءِ تنهنجو ڪچو ميڄالو ان جو بار کڻي نه سگهندو ان ڪري ماءِ ڊيئر جينٽل بواءِ تون وڃي پنهنجي ڪورس جا ڪتاب پڙهه، پڙهي پاس ڊگري وٺي پوءِ تون به ڪنهن ڪم جو نه رهه ڊگري هولڊرن کي ڪافي عرصي کان نوڪري به نٿي ملي ۽ ڊگري وارو ماڻهو مزدوري به ڪري نٿو سگهي جو هن جي مٿان ڊگري جو بار بذات خود ايڏو وڏو ٿو پوي جو اهو به ڪنهن ڪم جو نٿو رهي ۽ نه هيڏي جو نه هوڏي جو.
مان اڃان تائين منجهي پيو آهيان ته مان پتاشي کي ڪيئن سمهجايان ته ان جا اهي ۽ اهڙا ٻيا سوال گهڻن کي صحيح جواب ڏيڻ کان منع ڪندا. پتاشو جڏهن ته اڃان ننڍو آهي ان ڪري ان جي اڃا اهڙن سوالن پڇڻ جي وهي به آهي ان ڪري ان کي روڪي نٿو سگهجي جو هت آخر وڏن ۽ ننڍن ۾ ڪجهه ته فرق هئڻ گهرجي
(روزاني هلال پاڪستان ڇنڇر 30 نومبر 2002ع)