اچو ته ڪوڙ تي قلم 144 هڻون
اسان جي سماج ۾ ته باقاعدگيءَ سان ڪوڙ جا کاتا پڻ کليل آهي، يعني صوبيدار، تپيدار، مختيارڪار، اتي صرف حڪم ڪيو ڇا ڪرڻو آهي. هنن جو ڄڻ ته سچ سان ڪو پراڻو وير آهي. حقيقت جي بلڪل ابتڙ، بس رڳو حڪم ٿئي. پوءِ اهو حڪم يا ته مٿان کان هجي يا وري ڪڙڪ پني جي خوشبوءِ سان. تعليم ۽استادن جو به ڪم هاڻي ڪاپيءَ کان وڌي، ٽيبيوليشن تائين پهتو آهي، نمبر هٿ جا، اکر پرايا، سچ ڇا آهي؟ الله ڄاڻي، باقي ملڪ مڙئي مٺائي آهي.
اسان جي ملڪ ۾ جلسي، جلوس، تقرير، تحرير، هٿيارن جي کڻڻ، ڪڻڪ جي چرپر، لائوڊ اسپيڪرن جي استعمال تي قلم 144 هر وقت تيار آهي، ۽ ٻارنهن مهينا تقريبن لاڳو به رهي ٿو. پر ڇا هڪ اڌ مهيني لاءِ ان کي ڪوڙ چوڻ، ڳالهائڻ، لکي ڇاپڻ تي لڳائي سگهجي ٿو؟ اهو ڪم هن سماج ۾ هڪ نئون روح ڦوڪيندو ۽ سماجي بهتري جي جوڙجڪ لاءِ پڻ ڪارآمد ٿيندو جنهن سان گهٽ ۾ گهٽ تيل ۽ بجليءَ جو اگهه، بجيٽ ۾ مهانگائي، گئس ۾ واڌارو، ڊالر جو اگهه، ٽيڪس جو وچور ۽ نظام ۽ واڌو نوڪري مان نيڪالي، ايڊهاڪ ملازمن جي پڪي ۽ بحالي اسيمبليءَ ۾ روز نوان نوان بيان ۽ سياسي ٽوڙ ڦوڙ جهڙا ڪيترائي اهم ۽ بنيادي مسئلا حل ٿي سگهن ٿا. اوهان همت ڪريو آزمائي ڏسو هڪ دفعو ته پنهنجا اختيار لاڳو ڪيو. پر شايد ائين نه ٿي سگهي. جو قلم 144 جو استعمال چڱائيءَ جي واڌاري لاءِ نه پر برائي لاءِ استعمال ٿئي ٿو. حالانڪ قلم 144 جو حڪم ايس.ڊي.ايم کان وٺي هوم سيڪريٽري يا اڃا به مٿي سرڪار نافذ ڪري سگهجي ٿي، پر اهو حڪم ڪوڙ ڳالهائڻ تي لاڳو شايد نه ٿي سگهي ڪو هتي سچ ڳالهائڻ ته بذات خود هڪ ممنوع امر آهي، جنهن سان سڄو انتظامي نظام هيٺ مٿي ٿي سگهي ٿو. ڇا ڀلا ائين ٿي سگهي ٿو ته سچ کي هميشه هميشه ختم ڪرڻ لاءِ وڏي ڪوڙ ۽ سٺي ڪوڙ ڳالهائڻ تي انعام مقرر ڪيو وڃي؟؟ اسان کي ڪجهه نه ڪجهه ته ڪرڻ گهرجي.!!!
(روزانه هِلال پاڪستا ڇنڇر 15 مئي 1999ع)