ڪاش! ٿر به ڪنهن کي نظر اچي
اهو خيال به هڪ عجيب و غريب آهي ته شايد سنڌ ۾ مخير حضرات ٿين ئي نه، باقي ٻيا سڀئي حضرات جيڪي وڏا ماڻهو آهن، انهن ۾ هڪڙا پڙهيل لکيل، ٻيا اُهي پڙهيل لکيل فصل کڻندا ۽ پوءِ بئنڪاڪ، منيلا، سينگاپور، جو مالش گهرن ۾ سٿيا پيا هوندا. جڏهن ته پنهنجا عوامي حضرات لاهور جي فائيو اسٽار هوٽلن، ڪوه مري ۽ اسلام آباد جي هوٽلن ۾، فصل کڻڻ کان پوءِ بلائن ۽ بوتلن جي ڪڍ هوندا. سماجي شعور. خير ۽ خيرات جو تصور خبر ناهي اسان جي سماج ۾ ڇو اُڀري نه سگهيو آهي؟ اهو هڪ اهم سوال آهي. ان ڪري ئي پنهنجي سماج م شايد مخير حضرات يا ته گهٽ آهن. يا صفا ڪونهن، ۽ ووٽ وٺن کان پوءِ سياسي ماڻهو، هر شيءَ وڪڻن ٿا. نوڪريون، سفارشون، هر ڳالهه جي قيمت مقرر آهي. پوسٽنگ پئسا، ٺيڪن جون ڪميشنون، مطلب ته اليڪشن جو خرچ سود سميت واپس ٿيندو. اسان تمام ننڍا ۽ عام ماڻهو آهيون. ان ڪري اهو عرض ڪنداسين ته اڄڪلهه ٿر ۾ وائرل انفيڪشن ڦهليو آهي. ماڻهن مکين ۽ مڇرن جيان مرن ٿا- ڀلي ڪنهن جي ڪن تي جونءَ نه چري. ڀلي ڪنهن جو جو هنياءُ نه هجي، ڀلي جو سياسي دلال ان جو نوٽيس نه وٺي، پر اسان پنهنجي طرفان پڙهيل لکيل، باشعور ۽ ساڃاهه وندن ماڻهن کي عرض ڪنداسين ته هو هنن جانورن جهڙي زندگيءَ گذاريندڙ انسانن جي دُک ۾ شريڪ ٿيڻ لاءِ سڄي ميڊيا وسيلي انهن جي درد کي دنيا تائين پهچايون ۽ ماڻهن کي ٻڌايون ته ڪو هنن جي به واهر ڪري، ڀرجهلو ٿئي. پنهنجا هٿ خالي ضرور آهن پر هي جهوليءَ ۾ اپيلون ٿي سگهن ٿيون ته ڪنهن هڪ اڌ ئي سهي ماڻهوءَ کي جاڳائين ۽ ڪنهن مسڪين جو ڀلو ٿئي. پنهنجي ذاتي، گروهي ۽ اناپرستيءَ کان هٽي ڪري. جيڪڏهن هر ماڻهو هڪ اڌ ڪالم هن طرف به لکي ته ٿي سگهي ٿو. ڪڏهن نه ڪڏهن ڀلجي ڪو بااثر ماڻهو ڪنهن جو به ڪالم پڙهي ۽ موٽ کائي، ته اهو سڀني جو ڀلو ۽ سموري انسانيت جي خدمت سمجهي ويندي.
درياءَ، سنڌ، صدر ڪلنٽن ۽ اڏندڙ واري
تازو آمريڪي صدر بل ڪلنٽن پاڪستان جي دوري تي آيو. هن پنهنجي تقرير ۾ چيو ته هو درياءِ سنڌ جي پرستار جي طور تي هتي آيو آهي. اها هن جي مهرباني آهي ته هن پنهنجي تقرير ۾ سنڌوءَ جو ذڪر ڪيو. گذريل ڏينهن محترم رزاق سهتي سان حيدرآباد ويس. نئين پل وٽان زندگيءَ ۾ پهريون دفعو ان سنڌوءَ مان مون واري اڏندي ڏٺي آهي. ورنه ٻه ڍڪ پاڻي ڄامشوري پل کان هيٺ ضرور وهندو هو. هي پهريون دفعو آهي. اڃان ته ڪالاباغ ڊيم پنڌ ۾ آهي. اها واري اسان جي بي حسي ۽ سڪل خوابن جو تاثر ڏئي ٿي. اهو سنڌو جيڪو اسان کان وسري ويو آهي. پر آمريڪي صدر کي پنهنجو پرستار بڻائي ويو آهي. هڪ عظيم تهذيب جي حوالي سان ڪاش! اسان جا پنهنجا ماڻهو به ان جا پرستار ٿين، جيڪي خبر ناهي ڪٿي ءٌ ڪهڙي ننڊ ۾ ستل آهي؟؟؟
(روزانه هِلال پاڪستان ڇنڇر 1 اپريل 2000ع)