اداري پاران
هونئن بہ ان ڊگهي عرصي دوران “پريت” جو قلم ڪڏهن رُڪيو ناهي، هُن لڳاتار لکيو آهي، خاص طور ڌرتيءَ تي ٿيندڙ جبر خلاف سرجيل نظم سندس اندر جي اُڻ تُڻ ۽ مزاحمت جو ڀرپور اظھار آهن. “پياسي ساڀيان، جل ٿل خواب” ۽ “نگاهن جا سجدا” کانپوءِ رخسانہ “پريت” جو هي ٽيون شعري مجموعو “تون جو پاڇو چنڊ جو” محبتي مايا جو املھہ تحفو ان ڪري بہ آهي جو سندس شاعريءَ ۾ هر پڙهندڙ آسانيءَ سان پنھنجا ۽ پنھنجي پرينءَ جا عڪس پَسي لطف اندوز بہ ٿي سگهي ٿو تہ نڙيءَ ۾ دٻيل ان گھري چيخ کي بہ محسوس ڪري سگهي ٿو، جنھن لاءِ اياز چيو هو تہ “جا هر ڪنھن کي جاڳائي ٿي ، جا دنيا کي بدلائي ٿي.”
ساجد سنڌي
سمبارا پبليڪيشن حيدرآباد