شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

وار ايڏا ھو اوچتا نہ ڪري،

وار ايڏا ھو اوچتا نہ ڪري،
خواب منھنجا ڳڀا ڳڀا نہ ڪري.

حد جو تغير مزاج ۾ آھي،
مون کي ڪو دائمي دعا نہ ڪري.

چاندنين ۾ مان محوِ رقص ھجان،
ڪيئن ڪو تجويز ڪا سزا نہ ڪري!

رھڻ محبت جي ڏئي ھو محور ۾،
مورڳو محور مٽي جدا نہ ڪري.

منھنجو جياپو انھن آ نيڻن ۾،
نيڻ مون لئہ سي اوپرا نہ ڪري.

ھو ڇڏي پيو ۽ مان ڳنڍيان، ايڏا،
ڊگها پرکڻ جا سلسلا نہ ڪري.

جهليئين آڱر تہ ساڻ ساڻ رھي،
مون کي پوئتي ڌڪي دغا نہ ڪري.