سار ڪا اوچتي اچي ٿي وڃي.
ذھن جو در ٽپي اچي ٿي وڃي.
ھو جو وارن ۾ آڱريون ڦيري،
ننڊ ڪيڏي مٺي اچي ٿي وڃي.
تو سوا پل پرين نہ ٿو گذري،
ڳالھہ ان ۾ سڄي اچي ٿي وڃي.
درد ھيريو آ پاڻ تي ايڏو،
ننڊ ٿورو لڇي اچي ٿي وڃي.
دل کي زنجير ڪنھن وڌي آھي،
ڪنھن نہ ڪنھن تي چري اچي ٿي وڃي.
ھو جو چئي “جان” ٿو سڏي مون کي،
مون ۾ ڄڻ زندگي اچي ٿي وڃي.
“پريت” ڪيڏو نہ ھُن کي چاھي پئي،
موڪلائي وري اچي ٿي وڃي.