ڏيڍ سٽا
جينئن شام لڙي ٿي پئي،
ڄڻ ياد جي ذھن مٿان، ڪا لام لڙي ٿي پئي.
سنگسار پٿر ڪن ٿا،
تن کان بہ تہ گهاو وڏا، اولا ڪي اکر ڪن ٿا.
آواز کڻي اچجان،
مان گيت پئي لکنديس، تون ساز کڻي اچجان.
ھا پياس وڏي آھي،
پر نيٺ لھي ويندي، جو آس وڏي آھي.
ھي لڙڪ نہ پاڻي آ،
ويجهو جي اچي پسندين، ھر قطرو ڪھاڻي آ.