شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

زندگيءَ جو گيت ڳايان، مان بہ آھيان،

زندگيءَ جو گيت ڳايان، مان بہ آھيان،
ھر ڇني زنجير لاھيان، مان بہ آھيان

رد سڀ رسمون سڀئي قانون ڪارا،
ڇو جبين پنھنجي جهڪايان، مان بہ آھيان.

عشق ۾ جي جوڳ ورتو جوءِ ۾ تو،
مان بہ پئي پريتم پڇايان، مان بہ آھيان.

منصفي ۽ آجپو آزادگي بس،
خواب جي تعبير چاھيان، مان بہ آھيان.

روح جون ھي ڪائناتون ڪو تہ سمجهي،
درد جي ڄڻ دانھن آھيان، مان بہ آھيان.

پئي وڙھان رستن تي گهر ايوان آڏو،
نيٺ ڪنھن ڪنھن کي ٻڌايان، مان بہ آھيان.

چپ چوريان، ھانءُ اوريان، ڳجهہ کوليان،
جو بہ سوچيان، سو ٻڌايان، مان بہ آھيان.

سمنڊ جيان سنسار جي ڇاتيءَ مٿان اڄ،
ڇو نہ پنھنجي ناوَ لاھيان، مان بہ آھيان.

پئي رڙيو ڪوڪيو زمانن کان وٺي آ،
ديد آليءَ ساڻ دانھيان، مان بہ آھيان.