زندگانيءَ جي ڪھاڻي ڇو پڇيئي.
دل ڏکاري نيڻ پاڻي ڇو پڇيئي.
ٿاڪ ٿر جا رڃ رستا ريت سامھون،
اڃ منھنجي ڪينئن اجهاڻي ڇو پڇيئي.
ھٿ ھٿ ۾ مند مھڪيل مست دل تنھن،
پنڌ جي ٿي ڪينئن پڄاڻي ڇو پڇيئي.
ھو سڄو ماحول خوشبو، نيڻ آلا،
ڇا چئي پئي رات راڻي ڇو پڇيئي.
سار ڪائي اڻ چٽي ڪو عڪس ڌنڌلو،
ڳالھہ ٿي وئي ھئي پراڻي ڇو پڇيئي.
لڇندي لڇندي ڌوڪا کائيندي پڄرندي،
ھئي حياتي ڪينئن وھاڻي ڇو پڇيئي.
ڳالھہ جيءَ کي جهوري وئي وڍيو اندر ھو،
مھربان سا ڄاڻي واڻي ڇو پڇيئي.