ھاڻ وڌ ڪونہ بار ٿي چاھيان.
زندگي ڪجهہ قرار ٿي چاھيان.
ٻوٽ اکڙيون، حرارتون گهٽجن،
ڪجهہ گهڙين جي لئہ ٺار ٿي چاھيان.
پيار وڻ ويڙھيءَ جان ڇڏي ويڙھي،
ايتري بس ڄمار ٿي چاھيان.
ڪيڏو ڏمريو آ ڏيھہ چاھت تي،
ڏيل تنھن جي ۾ ڏار ٿي چاھيان.
عڪس تنھنجو رکي مان نيڻن ۾،
ڏاڍي اوچي اڏار ٿي چاھيان.
روح جو رڻ وسي پئي جيڪر،
تنھنجي هڪڙي نھار ٿي چاھيان.
ھجان ٻيڪڙ ۾ تُنھنجي ٻانھن جي،
ھا مان اھڙا مدار ٿي چاھيان.
منھنجي پھلوءَ ۾ ٿي تون آرامي،
مان بہ ڪجهہ پل خمار ٿي چاھيان.