شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

سموري گهاري زندگي ڏسجي.

سموري گهاري زندگي ڏسجي.
درد جي دائرن ۾ جي ڏسجي.

پاڻ کي جاچي ڪجهہ نئون پسجي،
آئيني کي وري وري ڏسجي.

شعلو ڪوئي ھجي بغاوت جو،
انھيءَ شعلي تي پو نچي ڏسجي.

چنڊ کي پل سڏائي پھلوءَ ۾،
سونھن کي ويجهو ٿي ڇھي ڏسجي.

پاڻ کي خود وڃائي خود ۾ پو،
پاڻ کي پاڻ مان لڀي ڏسجي.

وقت کي وقت آ ڪٿي بيھي،
وقت کي ڊوڙي خود پڄي ڏسجي.

سچ کي ڪوڙا پيا ٿا ساراھين،
ڪيستائين منافقي ڏسجي.