شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

يادگيرين جيترا پاسا مٽيا ھا.

يادگيرين جيترا پاسا مٽيا ھا.
مون رليءَ تي ايترا پاسا مٽيا ھا.

“پيار توسان ٿو ڪريان” ھئي ڳالھہ ٿوري،
ڳالھہ جا تو ڪيترا پاسا مٽيا ھا.

عشق جي اسرار ۾ ساڳيون ڳنڍيون ھون،
سوچ جا مون سئو دفعا پاسا مٽيا ھا.

چين آخر سانوريءَ کي ڪونہ آيو،
رات کان ھن ڪيترا پاسا مٽيا ھا.

ٿيو نہ آخر تائين اطمينان ھن کي،
پئي ڪويءَ اظھار جا پاسا مٽيا ھا.

پئي پڙھيو، پرجهيو ۽جاچيو مون سندءِ کي،
زندگيءَ پئي جابجا پاسا مٽيا ھا.