ھر حياتيءَ جي سفر ۾ گهائجان پئي.
اينئن لڳي پيو ھاڻ مان پٿرائجان پئي.
ھر پٿر جو رخ منھنجي روح ڏي آ،
وار ھر پاسي کان مون تي مارجان پئي.
پيار جو پيمانو ڪر ٿورو ڪشادو،
تنھنجي پيماني منجهان مان ھارجان پئي.
ديس پنھنجو ئي لڳي ڇو اوپرو پيو،
بيگاني بستيءَ جيان گهٻرائجان پئي.
رڃ ۾ يا رڻ پٽن ۾ ھان ٽڙي پئي،
جاڙ وئي ساري سڳنڌ مرجهائجان پئي.
ڏات آهي عاشقي ور ور وڍي پئي،
پيا چون ماحول تي مان ڇانئجان پئي.