ڏات مون ڏي پاڻ ٻاري ٿي اچي.
روشنيءَ جو روپ ڌاري ٿي اچي.
گيت ڪنھن ۾ دنيا ئي نئين پسجي،
سٽ ڪا سورج اڀاري ٿي اچي.
بس رڳو ھٿيار ماري ٿو ڪٿي،
مند ڀي من کوڙ ماري ٿي اچي.
سمنڊ جيان ڀانئيان سموري ڏات ٿي،
سپ ڪا مون لئہ ڪناري ٿي اچي.
چنڊ جي دل جي وڌي رفتار آ،
وار جي وينگس سنواري ٿي اچي.
ڪا گهڙي بڻجي وڃي ٿي خوش خبري،
ڪا گهڙي ڪو ڏيل ڏاري ٿي اچي.
زندگيءَ لئہ اھم آھيون ايترا،
ھر دفعي ڪاٿي وساري ٿي اچي.
محبتون جي موٽ کائن پاڻ ڏانھن،
پريت ڀي ھر غم وساري ٿي اچي.