شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڏيڍ سٽا

ڏيڍ سٽا

ھا رات تہ گذري وئي،
بس پياس پسي ڪانھي، ھر چيز پسي وئي آ.

مانڌاڻ چڱي ڪانھي،
اڳ۾ ئي جهريل تو لاءِ، چانڊاڻ چڱي ڪانھي.

ھا پير تہ گهائن ٿا،
سي ئي تہ وري رستا، ماڳن تي پڄائن ٿا.

سنگيت نہ ٿو سمجهين،
ماڻھو تہ سڏائين ٿو، پر گيت نہ ٿو سمجهين.

ھي پيار کٿوري آ،
جنھن کي بہ ڇڏي واسي، اظھار ضروري آ.