ڀرم ويساھہ ڇرڪن ٿا
آ ھرڪا رت ماتم جي
رداليون روڳ ھر پاسي
دلين ۾ سوڳ ھر پاسي
ھلي ھر خاص پھري ۾
۽ گهايل عام رستن تي
مِٽيو ھر نام رستن تي
لھو ڄڻ ھارجي پيو آ
ڏسئون پيا جام رستن تي
اٿي پئي لاڙ مان رڙ ڪا
ڪچو ڪاڇو پيا سڏڪن
ڪراچيءَ ڪيس آ جاري
ڏسئون ھر وک تي ماري
لڳي ھن ديس جا سارا
محافظ ڄڻ مري ويا ھن
خلق تي خوف آ طاري
اتر ۾ نينگريون ڪسجن
وڃن پيا ڪانڌ ڪيرايا
دٻيل ھر دانھن ۾ دک آ
ھر تِڙڪي ڇانوَ ۾ دک آ
ھتي ھر ديس واسيءَ جو
لڳي ڄڻ ھانوَ ۾ دک آ
چتائي جي ڏسئون سڀ جي
اکين ۾ درد ڇُلندو آ
لڳي ڄڻ سمنڊ ڇُلندو آ
ھتي جون مسجدون، مندر
عبادتگاھ ڇرڪن ٿا
اسان جي ديس ۾ ھاڻي
ڀرم ويساھ ڇرڪن ٿا
اٿي ھر روح مان رڙ آ
محبت چاھ ڇرڪن ٿا
اسان جي ديس جي در تي
جو پھريدار بيھاريل
انھيءَ جي ھٿ ۾ ھٿيار
اسان ڏي ئي آ ڇو تاڻيل
وري ڪو ديس ديوانو
لڳي ايئن ٿو تہ گهائيندو
وري ڇاتيءَ تي ھو پنھنجي
نئون تمغو سجائيندو
ھتي ھن ديس ۾ ھاڻي
جو گوليءَ گهاوَ کان بچندو
وري ڪنھن موڙ تان مڙندي
آ ڪيڏو ڇرڪجي ويندو
وري ڪنھن ڪفر جي فتويٰ
سندءِ پيرا کنيا ھوندا
سندءِ معصوم من ۾ خوف جا
خيما ھنيا ھوندا
وري ڪاري ڪڪر اڀ ۾
وڏي گجگوڙ ڪئي ھوندي
۽ ڪنھن ڪافر چئي ڪنھن کي
سڌي گولي ھنئي ھوندي
ھتي ھر ڪوڪ ملزم آ
جبر تي ٽوڪ ملزم آ
۽ آڏو ڏاڍ جي ايندڙ
رنڊڪ ۽ روڪ ملزم آ
فلسفو شاھ عنايت جو
ھا ٻڌجان جهوڪ، ملزم آ
مگر تاريخ شاھد آ
سدا مند ماتمي ڪاٿي
نہ رھڻي آ نہ ئي رھندي
اوس ڪو واءُ ھا ورندو
ھي سارا گوندرن گهايا.
وري ھڪ جاءِ گڏ ٿيندا،
زخم ٻيھر وري ڀربا،
رقم تاريخ نئين ٿيندي،
ھي سارا گوندرن گهايا،
وري ھڪ جاءِ گڏ ٿيندا.
وري ھڪ جاءِ گڏ ٿيندا.