مند مٽي آ ساجن مون تي وار نہ ڪر ايئن ڌار نہ ڪر.
شيشي جهڙاجذبامنھنجا ڏار نہ ڪر ايئن ڌارنہ ڪر.
چنڊ جھڙي چاھت کي رولي آخرڇا ڳولين پيو بن ۾،
موتيي مھڪيل راھن کي تون خار نہ ڪر ايئن ڌار نہ ڪر.
ڇھاءَ ھٿن جا، چاھہ چپن جا، گهرجن ٿا ڳاڙھن ڳلڙن کي،
ڪين وصل ۾ وجهہ وٿيون، انڪار نہ ڪر ايئن ڌارنہ ڪر.
ڌرتي جي گولي تي ڏس ويڙھاند ئي آھي پيار ڪٿي آ،
دور سڄڻ ٿي زيان سمورا پيار نہ ڪر ايئن ڌار نہ ڪر.
ڪيڏو وقت پيو آ پريتم پرھہ ڦٽڻ ۾ سج سُرڻ ۾،
پري ھي مک پنھنجي تان منھنجاوار نہ ڪر ايئن ڌارنہ ڪر.
گڏ جو پير ھليا ھي پنھنجا مٽي ڪيڏي سرھي ٿي پئي،
ايئن وڇوڙو اوتي، وِھہ وھنوار نہ ڪر ايئن ڌار نہ ڪر.
ڪارا ويس گهٽائن اوڙھيا رم جهم رت موٽي آئي آ،
سرتا سانوڻ ماڻِ نراش ھيء نار نہ ڪر اينئن ڌار نہ ڪر.