ريسڪيو
۾ ڪِري پئي آھيان
اچ ! منھنجي ان خالي پڻي ۾
ايتريون محبتون اوت
جو آئون پنھنجي وجود جي
ٻيھر سطح ماڻي سگهان
مھربان!
ڪڏھن ڪڏھن اھڙا
سانحا ٿي ويندا آھن
جن کي فقط محبتون ئي
سنڀالي سگهنديون آھن
ٻيو ڪوبہ ريسڪيو
ناھي سجهندو........
شاعري
تون جو پاڇو چنڊ جو
رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.
- 4.5/5.0
- 16
- 1
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- رخسانہ پريت
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌسلامت پاران
- حق ۽ واسطا اداري وٽ محفوظ
- ارپنا
- اداري پاران
- ڪجهہ ڳالھيون
- مھاڳ: لطيف جذبن، محبت ۽ مزاحمتي آوازن جي شاعرہ
- شاعري
- محبت اوتبي آھي!
- ارپي ڇڏيئون ھا پاڻ کي نالو بہ ٿي سگهيو پئي.
- روز پيو جڪڙجين ان ڄار جو پتو تہ رک.
- ڪا گهڙي مون سان گهار دل ٿي چئي.
- سڀ ڏانوڻيون ڇنان مان آزاد ٿي گذاريان،
- توڏي ايندي ساھ ساڻو ڪونہ ٿيندو،
- روز گهائيندا ھي نوان منظر.
- پڇين ٿو ڪيترو غم آ
- اداسي ايتري ڇو آ؟
- ڪک جيان لڙڪ مان تري نڪتو.
- چنڊ چاري جي ساک ڪيئن کڻجي؟
- عشق ديوانگيءَ جي حد آھي!
- ويڙھيل اکيون
- خوابن جو قبرستان
- منھنجو جنم ڏينھن
- عورتن جو ترانو
- آجپو آھي روشني آھي.
- آيو ڪنھن لئہ تون ھئين گلاب کڻي.
- پھرين، پوئين پيار تائين گڏ ھجئون!
- مند مٽي آ ساجن مون تي وار نہ ڪر ايئن ڌار نہ ڪر.
- ھي درد ڀي ھو ڪمال اسريو.
- ھاڻ وڌ ڪونہ بار ٿي چاھيان.
- ھي پيار بنھہ ٻيا ھئا اظھار بنھہ ٻيا ھئا.
- اديب ۽ خبر
- سنڌي ٻولي/ نظم
- مون کان ھڙئي سڄڻ، ڀلي سنسار ڌار ڪر،
- زندگيءَ جو گيت ڳايان، مان بہ آھيان،
- ھوءَ جلي بي پناھہ ڇا تہ ڪندي!
- جي لڳي اک تہ خواب ٿو جاڳي.
- ٿورڙي رھنڊ تي جهري ٿو پوي،
- ڀرم ويساھہ ڇرڪن ٿا
- ڪيڏيون تنھائي،
- ڀورا تنھنجي ڀونءِ تي،
- سُر سوين، ڪئي راڳڻيون، منھنجي اندر ۾.
- يادگيرين جيترا پاسا مٽيا ھا.
- سھڻو ڏٺو جو سانڍي سپنو رکي ڇڏيو.
- سار ڪا اوچتي اچي ٿي وڃي.
- آئون خواب ڏسنديس
- چڙھي جوڀن شباب ڀوڳيندي.
- مون ۾ تون بہ دفن آھين
- حد دخليون آزاد/نظم
- بروڪن بانڊس
- ھُن کي چاھڻ کان پوءِ
- ريسڪيو
- انڪار جو سفر آ.
- وار ايڏا ھو اوچتا نہ ڪري،
- جڏھن کان ساڻ ڪو رشتو حَسين ڪونہ رھيو.
- ھا ھتي ڪئي ڪمال ٿيا ھوندا.
- ھلڪو ڪرڻ لئہ ھانوَ کي حلقا بہ کوڙ ھئا.
- ڪو ڏسي انتظار نيڻن ۾.
- ھَٿَ
- ڇا انسانيت مري وئي آ
- دل ڇيد ڇيد ڏسندين، دامن ۾ چاڪ ڏسندين.
- پيار خوشبو وفا تلاشي پئي.
- ھي ھميشہ قرار رھندا ڇا؟
- ڄڻ کٿوريءَ جان خيال پئي ڊوڙيا.
- رات آ سامان سھيڙيو.
- منھنجا سڏ ازل کان ٻڌندي،
- جيون ڇو جاڙ گذريو.
- جيءُ آ ساڳيو جهريو پيو.
- نيٺ سکي سوڀاري ٿيندي
- اچو اي سرتيون ۽ ساٿياڻيون
- ڪيڏي اداس وياڪل، ھيءَ زندگي ڏٺي سين.
- ڪو چاھي ان ڪارڻ آھيان.
- ڪونہ آ تنھا ڇڏيندي يادگيري.
- وري گوندرن سان گڏي پئي حياتي.
- ذھن ھي بي قرار مجرم آ.
- چوڪيدار
- شھوت
- ڊريسنگ ٽيبل
- آئون اڌ نہ، سڄي آھيان
- جڏھن تون نظم ٿي بڻجين
- بس جيءَ ۾ ڏيو جايون.
- ڏسندي ئي پرچائي وٺندا،
- ٽھڪ ڏيڻ ڏيو ٿورڙا.
- ڪونہ گڏياسين او پرين!
- ھوءَ جا رنگ جي گورڙي.
- سڀئي اقرار سمجهوتا.
- سور صدما عذاب ئي ھوندا.
- دلين جون منن جون ڳنڍيون کولجن.
- گونج منھنجي گهٽيو زبان رکبي.
- سکي سار ڪھڙي ڦٽي وئي ھلي.
- درياھ جي دانھن
- اگهاڙپ جو سچ
- پروٽيڪٽر
- Rip
- انڌيون اکيون
- ڪورونا خوف جي سمفني
- ڪنڊولينس ٽيگ
- ھرڪو ڌوڪي جو ڄار ٽٽڻو آ.
- درن ديوارن گهرن مان نڪتاسين.
- زندگانيءَ جي ڪھاڻي ڇو پڇيئي.
- ڪا زمان سان ڪائي مڪان سان ڪجي.
- ڪونہ ملندين تہ مان ھلي وينديس.
- ڪو ڪو اھو ٿو ڄاڻي.
- ڇا مان اينئن سمجهان.
- پڙھندي پڙھندي اوچتو.
- لڱن مان ليئڙا،
- ڪونہ مڃيسين مات.
- خودمختيار عورت مڪالمو
- Question to Justice
- او منصف!
- اڇا جزا
- جنونيت
- Death with beating heart
- موبائيل جي گهنٽي وڄڻ تي...
- دانھن ڌرتيءَ جي مان ورنائڻ ڇڏي ڏيان.
- ٻانھن جي ٻيڪڙ مان نڪتيس.
- ناتا ڇنندين تنھا ٿيندين.
- خواب وسري وڃن ٿا بھتر آ.
- سج جو تاءُ ٿي، نہ پارو ٿي.
- ترائيل
- ترائيل
- ڪونہ خيالي خمار ۾ آھيان.
- چوسٽا
- حسين خواب ڪيئي اکين ۾ مئا ھن.
- مايا جو ڇڏ موھہ تون.
- پل پل پرينءَ لئہ آتيون.
- جاڳي پئو سنڌ واسيو!
- ترائيل
- ترائيل
- ڪو بہ دوکو سراب ڪونہ کپي.
- تون نہ سمجهي سگهئين قصو ٻيو ھو.
- ھاڻ ڪي دليون دکايون ڪونہ ٿينديون.
- اڄ ڇا تہ خوبصورت محفل آ ھن سجائي.
- ماري الڪو ھوريان ھوريان.
- جيئن جدائي مزيد ٿي وئي آ.
- ستم تون ايترا نہ جانان ڪر.
- ھرڪو لھرن سان لڙي.
- ڏينھن تتي جو ڏسندي ڏسندي.
- جي خوشبو کھنڀي رنگ جي ڪا.
- تن ۾ تونس اکڙيون آتيون.
- جيون ۾ ڪجهہ ڪو نہ آ.
- دور سيري حجاب رکندس مان.
- ڏڍ ھو ڪو، نہ ڪو دلاسو ھو.
- سار لکي ھر سور لکيوسين.
- ھر حياتيءَ جي سفر ۾ گهائجان پئي.
- پورو يا ڪي اڌورو ڪينئن جيئجي.
- آھيان جلندي اجهامي ويندي ھان.
- وبا جي دور ۾ سرجيل شاعري
- دولاب
- تنھنجي دنيا سراب جھڙي آ.
- ڪا ڪا نينھن نظر ھوندي آ.
- سو وقت بہ ڪيڏو پيارو ھو.
- جهڪائي ڪنڌ نوڪري ٿا ڪيون.
- ڪنھن کي گهائي ڇڏيو ڪنھن کي ڊاھي ڇڏيو.
- ڪھڙا تنھنجا پيار
- ڏيڍ سٽا
- ڏيڍ سٽا
- بيت
- ڏات مون ڏي پاڻ ٻاري ٿي اچي.
- ڏس خوشين جي خول ۾ ڪيئن ٿا جيئون پيا.
- اڃ پاتل اکيون.
- تٽل ڪو خواب لکيوسين ڪوئي سراب لکيو.
- پاڻ گهائيندا، پيار مان گذرون.
- ھيءَ جا تنھائي مون سان گڏ آھي.
- اڄ وري زندگيءَ تي سوچيوسين.
- مھڪيا آھن رنگ مٽيءَ جا.
- ڪونہ ڏئي ٿي پل ڀي ساھي حياتي.
- پريتم تنھنجو پيار.
- وسري ويل عيد جو چنڊ
- محترم بشير خان قريشيءَ جي شھادت تي لکيل نظم
- ھاڻ رشتن جو ڪجهہ پتو ڪونھي.
- ڇو نہ پنھنجن ۾ ٿو گڏي مون کي.
- ڪونہ ملندي آ ڪا خوشي سولي.
- زندگي تو بنا ٻسي ٿي لڳي.
- ماڻھوءَ من ۾ جنگ لڳل آ.
- ھت بہ بيٺل ھتي بہ بيٺا آھيون.
- کوليو اکيون نيڻن جو بس پاڻي نہ ٿي وڃون.
- او سڄڻ ھن سار کي ڪاٿي پڄئون.
- اکڙين جون ڪائناتون سمجهي رھيو آ ڪوئي.
- ڪيڏا اکڙين جا خواب کائي ويا.
- سموري گهاري زندگي ڏسجي.
- رات جو رنگ پائي ھلڻو آ.
- شھر پاڙو گهر مٽائي ٿي ڏسان.
- پرين خيال تنھنجو لڏيندو ڪڏھن.
- گيت
- تنھا آھيو درد نگر ۾
- سچ تہ خود بي نظير آھي
- اڄوڪي ڏينھن تي وري آ ڄائي
- بائلاجي ۽ آرٽ
- چاھت ۽ چنڊ
- مرڪ نہ پڌرو ٿين پيو
- ڪنھن سان سور نہ سل
- پريت ڀائين ڄڻ پٽ
- درد نگر ۾ اينئن لڳي ٿو.
- ڪوٺي قرب ڪريج.
- چين نہ آ اي چنڊ چيو مڃ.
- سيري ڪينئن حجابن پردا
- من جي برپٽ تي او سائين
- ويندي ويندي واٽ تان
- پرينءَ سڃاتو ڪينڪي
- چوڏس ڪاري ٻاٽ
- حياتيءَ مان خود کي نہ بيزار ڪر
- منزل نيٺ تہ ماڻينداسين
- ھيجن اينئن ھيراءِ نہ جيڏا!
- ھر روز اھي ٽارا
- ھڪڙيءَ مانيءَ ڪاڻ
- ڏيڍ سٽا
- ڏيڍوڻا
- آھ سڄي سنسار ۾ اوندھ ڄڻ اوتيل
- بيت
- روز پيو جڪڙجين ان ڄار جو پتو تہ رک
- ڪنھن ھئا ڏٺا پسيل وڻ ھي ڏار سانوئين جا
- اديب ۽ خبر
۾ ڪِري پئي آھيان
اچ ! منھنجي ان خالي پڻي ۾
ايتريون محبتون اوت
جو آئون پنھنجي وجود جي
ٻيھر سطح ماڻي سگهان
مھربان!
ڪڏھن ڪڏھن اھڙا
سانحا ٿي ويندا آھن
جن کي فقط محبتون ئي
سنڀالي سگهنديون آھن
ٻيو ڪوبہ ريسڪيو
ناھي سجهندو........