آيو ڪنھن لئہ تون ھئين گلاب کڻي.
آئون تہ موٽيس اکين ۾ آب کڻي.
پيار جي مرڪزيت ڇڏيم ماڻي،
تنھنجا ناھيون جي انتخاب کڻي.
وڙھيو ھو ڀي آ ڏس حجابن سان،
تون بہ سرڪائي ڇڏ نقاب کڻي!
عشق ھيء خاڪ ٿو ڪري سائين!
پنھنجيءَ پر ۾ هجو نواب کڻي.
ڪاٿي جوڀن وڃائي آيو آن؟
ڪجهہ تہ پل ماڻين ھان شباب کڻي.
ٿي چوي دل جلا وطن ٿي وڃان،
پر وڃان ڪاڏي، کھنڀا خواب کڻي؟
مون کي مرضيءَ سان ڏي پيئڻ پاڻي،
تون پي شربت، ڀلي شراب کڻي.
حوصلن سان تڏھن بہ جيئڻو آ،
"پريت " ناھن ڪي ھم رقاب کڻي.