پرين خيال تنھنجو لڏيندو ڪڏھن.
سڪون منھنجي نيڻن کي ايندو ڪڏھن.
وڇوڙي جو پل پل وڍي پيو اندر،
ھو پھلوءَ ۾ پل ڪو ڪٽيندو ڪڏھن.
سندي پيٽ جي ڪشمڪش ۾ سدا،
ھي انسان ساھي پٽيندو ڪڏھن.
سنڀالي مون ساگر آ سڪ جو رکيو،
سڄڻ قرب منھنجو ڪٿيندو ڪڏھن.
پيا تات ۾ نيڻ پٿرائجن،
ڏسيو من اڱڻ تان مٽيندو ڪڏھن.
سراپا ويس منتشر ٿي، سھيڙي،
ھو ڀاڪر ۾ پنھنجي ڀريندو ڪڏھن.