شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

مون ۾ تون بہ دفن آھين

مون ۾ تون بہ دفن آھين

منھنجي من اندر ۾ ھڪ
وشال قبرستان آھي
جنھن ۾ ھر لمحي
ھر ڏينھن
يا وري ڪڏھن ڪڏھن
ڪجهہ نہ ڪجهہ دفن ٿيندو رھي ٿو
مون ۾ اھي سڀ مدي خارج
ريتون ۽ روايتون
دفن آھن جن کي مون
پاڻ ٽوڙي پاڻ ۾
دفن ڪري ڇڏيوآھي
ڪيترائي لفظ انيڪ سببن ڪري
نہ ڳالھائجي سگهيا
۽ ايئن المياتي موت جو شڪار ٿي
مون ۾ مري ويا آھن
ڪيترائي سچ منھنجي مجبورين
۽ مصلحتن ماري
مون ۾ دفن ڪري ڇڏيا آھن
۽ ڪيترين مصلحتن اڏول بيٺل
سچ آڏو نامراديءَ سبب
آتم ھتيا ڪري ڇڏي آھي
جن جون قبرون مون ۾
موجود آھن
ٽٽل خوابن ۽ اڻپورين خواھشن
جي قبرن تي ھاڻ ناھيان سوچيندي
ھڪ ٿڪل لڙڪ پنھنجون ذميواريون
احتجاج حوالي ڪيون ۽
ھميشہ لئہ مون ۾ دفن ٿي ويو
جنھن ڏينھن مون ۾ ويڙھ
جو جنم ٿيو
ان ڏينھن منھنجي اندر
مايوسيءَ جي تازي قبر
جو بہ اضافو ٿيو ھو
مون ۾ تون بہ دفن آھين
جنھن ڏينھن تو منھنجي اعتبار
کي ضربيو ان ڏينھن
تنھنجو بہ مرتيو ٿي ويو
۽ مون آتم ھتيا ڪرڻ
بدران توکي پنھنجو پاڻ ۾
دفن ڪري ڇڏيو
وقت کان اڳ
درگور ڪانہ ٿينديس
ٽٽڻ کان بچڻ لئہ
وجود جي ويڙھ وڙھندي رھي آھيان
حوصلن جا ھٿ لھو لھو آھن
۽ من اندر جي قبرستان ۾
قبرون ۽ ڪَتبا روز روز
وڌندا پيا وڃن.