شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

جيئن جدائي مزيد ٿي وئي آ.

جيئن جدائي مزيد ٿي وئي آ.
تانگهہ من ۾ شديد ٿي وئي آ.

ڪين محبت جي ڳالھہ ڇيڙيو سا،
ڳالھہ ماضي بعيد ٿي وئي آ.

سوچ سڀ جي قديم آ ساڳي،
ڪير ٿو چئي جديد ٿي وئي آ.

ھاڻ ڪر طئي، الڳ آھن رستا،
ڪافي گفت وشنيد ٿي وئي آ.

ڪينئن ڪندي ڳالھہ ھوءَ ڀلا حق جي،
ھوءَ جا خود زرخريد ٿي وئي آ.

پنھنجي ھلنديس مان من تي،پيا سوچيو،
پريت من جي مريد ٿي وئي آ.