سھڻو ڏٺو جو سانڍي سپنو رکي ڇڏيو.
ھر سونھن سان سلھاڙيل لمحو رکي ڇڏيو.
ھو ساري شاعري تہ ويو سمجهي، مگر ڪٿي،
سمجهيو جو مون انھيءَ ۾ ھو سڏڪو رکي ڇڏيو.
مون کي تہ ويڙھ وڙھڻي حياتيءَ سان ھئي ڊگهي،
مون دور ھرڪو پاڻ کان الڪو رکي ڇڏيو.
ھن روح کي ڇھڻ جي ڪا ڪوشش ئي ڪانہ ڪئي،
مون روح وارو جنھن سان ھو رشتو رکي ڇڏيو.
ڪھڙي خبر ابھام ھُن، ڪھڙو منجهس ڏٺو،
مون پيار پنھنجي کي تہ ھو پڌرو رکي ڇڏيو.
ھِت خيانتن جا روپ ڀي ڪيڏا عجيب ھئا،
منھنجو مٽائي درد، ھُن پنھنجو رکي ڇڏيو