ڏيڍ سٽا
بس گهاو نہ ڏي مون کي
تون ڇانو نہ ڏي مون کي ، اتت ۾ پيو جيئبو،
ايڏي نہ بدحالي ٿئي
دل درد کان خالي ٿئي، سوچيندي پيم ڇرڪي،
ھي وقت وڏو ويري
پارائي ڇڏيئين پيري، جوڀن ۽ جوانيءَ جو،
تون ڪين چپن کان پڇ
ڇا ڇا نہ سٺو آھي، چھري جي گهنجن کان پڇ
ھا ڪونہ ڀريل ھوندي
پر سڀ جي حياتيءَ ۾، ڪجهہ سونھن لڪل ھوندي
آ ڪو نہ مليو مون سان
چئو پيار ھتي آھي، پوءِ ڇو نہ مليو مون سان
سڀ درد چکي وٺبا
لڙڪن کي لاڙڻ بدران، ڪجهھ گيت لکي وٺبا
چئو پيار ملي ويندو
ملندو تہ ڪڏھن ملندو، جوڀن تہ ھليو ويندو
پڇتاءُ پچائيندو
ٺرندو نہ سندءِ جيون، جو پيار موٽائيندو
اتھاس جڙي ويو آ
ڏيئي لاٽ مٿان اڏندي، پوپٽ تہ سڙي ويو آ
رکڻو تہ ڀرم آھي
نہ تہ ڪو بہ نہ آ تنھا، ھر ڪنھن جو صنم آھي
ھر رات لڇيا آھيو
ڪجهہ ڪونہ چپن تي آ، ڪوتا ۾ ڪڇيا آھيون
ڪو ڀي تہ نہ ٿو ڄاڻي
ھر ھر جو ڇڄي دل ٿي، ٿو وقت ڇڏي واڻي
جا نينھن نظر آھي
گهٽ ڄاڻ نہ سا تنھن ۾، اڀ جيڏو اثر آھي
ھا ڏات ڏنگيو آھي
تنھن ئي تہ وري سانئڻ، ھر ڪنھن سان ڳنڍيو آھي
جذبات جلائي ٿي
جا روح وڃي رچندي، سا جهات جلائي ٿي
من باھ ٻري آھي
جلندڙ جو چمي ھن کان، چپڙن تي ڪري آھي
ھا ! تون بہ تہ ڄاڻين ٿو
چئي ڪونہ اھو سگهندين، مون کي نہ سڃاڻين ٿو
ڪڪري تہ وسي وئي آ
بس پياس پسي ڪونھي، ھر چيز پسي وئي آ
تون پيڙ پڇين ڇا ٿو
تو پيار ڪيو ناھي، تون درد ڪٿين ڇاٿو