دانھن ڌرتيءَ جي مان ورنائڻ ڇڏي ڏيان.
ڇا وطن جا گيت مان ڳائڻ ڇڏي ڏيان.
موھن جو اتھاس، مان ئي سنبارا،
تون چوين ٿو ڀونءِ کي ڀانئڻ ڇڏي ڏيان.
وار وحدت تي وطن جي ھينئن ڏسندي،
تخليقن ۾ قوم جاڳائڻ ڇڏي ڏيان.
مان دراوڙ ڌيءُ، ڌرتيءَ جي جبر سان،
ڪيئن مھاڏو نيٺ اٽڪائڻ ڇڏي ڏيان.
قلم ڌياڻي پاسبانن ۾ ٿي ڳڻجان،
ھيڏانھن جو گهُوري غلط، گهائڻ ڇڏي ڏيان!