آھ سڄي سنسار ۾ اوندھ ڄڻ اوتيل
من ڪري مشعل آءُ تہ جهاڳيون جوءِ لئہ
ڪانھي ڪا ڪنھن ڳٽ کان آجي ڪا بہ ڳچي
پوءِ ڀي ڳالھہ سچي چوندا رھون چوڪ تي
پتنگن جيان پولار ۾ نہ پنھنجو پاڻ پڏاءِ
نوڙي ھيٺ واجهاءِ ڏور جهليئي ڪنھن مٺ م
ڌرتيءَ کان ڪري سگهندين مور نہ مون کي ڌار
اٿئي منجه پاتار پاڙون پنھنجي پريت جون
ڪڙيون ڪوڪاري ٿيون چون ھي نہ اسان جو ھنڌ
ڏکي پيو سنڌ سنڌ بي ڏوھين جي ٻانھن ۾