شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪو ڏسي انتظار نيڻن ۾.

ڪو ڏسي انتظار نيڻن ۾.
ساڻ اُلڪا ھزار نيڻن ۾.

ڏس چتائي، ڪئي آ اوسيئڙي،
ماڻڪي ڏار ڏار نيڻن ۾.

ھي ٿئي تاريخ درد جي، اکڙيون،
جانچ منھنجي ڄمار نيڻن ۾.

ڪونہ سيراب خواب ھڪڙو ڀي،
اُڃ جا آبشار نيڻن ۾.

ھر حَسين عڪس آ اچي ڦاٿو،
ڪو رکي ويو آ ڄار نيڻن ۾.

ڪوئي سنگهرام سوچ ۾ ڏسجي،
ڪاٿي سپرين قرار نيڻن ۾.