شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

شھر پاڙو گهر مٽائي ٿي ڏسان.

شھر پاڙو گهر مٽائي ٿي ڏسان.
سوچ جو محور مٽائي ٿي ڏسان.

ماڻڪيون مون کان نہ مٽجي ٿيون سگهن،
سوچان نيڻن جر مٽائي ٿي ڏسان.

ڏات جي ديوي رٺي ڇاکئون الئہ،
پين ۽ ڪاڳر مٽائي ٿي ڏسان.

عمر گذري وئي، بنا دستڪ رھيو،
دل چوي ٿي در مٽائي ٿي ڏسان.

ڪنڊ،ڪو پاسو، نہ ماڻھو ڀانءِ پيو،
پاڻ کي يا تر مٽائي ٿي ڏسان.