شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ھت بہ بيٺل ھتي بہ بيٺا آھيون.

ھت بہ بيٺل ھتي بہ بيٺا آھيون.
ماڻھو آھيون يا تماشا آھيون.

ھڪڙي رونشي جي ڀيڙ جيان آھيون،
اينئن ئي ھشام اجايا آھيون.

ٿورو ويجهو اچي تہ ڌونڌاڙيو،
ڄاڻو زندھ ھون يا لاشا آھيون.

ڏسئون ھڪٻئي ڏي خالي نظرن سان،
شڪ! ڌاريا يا شناسا آھيون.

ڪيڏن حصن ۾ ورھايا وياسين،
ھن لئہ سولا ٿيا نشانا آھيون.

آھيون ڪجهہ ماس جي ممين وانگر،
ڏڍ آھيون نہ دلاسا آھيون.

پڇين تعارف پيو اسان جو تون،
سور ھون سڃ ھون فاقا آھيون.