شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

کوليو اکيون نيڻن جو بس پاڻي نہ ٿي وڃون.

کوليو اکيون نيڻن جو بس پاڻي نہ ٿي وڃون.
ڪنھن دور پراڻي جي ڪھاڻي نہ ٿي وڃون.

ھو پيڙھ اسان جيءَ مان ڪڍن روز پيا پٿر،
آثار، نشاني ڪا پراڻي نہ ٿي وڃون.

او ! وقت جا سڀ نبض شناسو سجاڳ ٿيو،
جلندڙ ڏئي مان لاٽ اجهاڻي نہ ٿي وڃون.

پيا سازشن جا ڄار ھت چوڏس وڇائجن،
ڪو کاڄ،رکندي سوچ اياڻي نہ ٿي وڃون.

حق سچ جي راھن تي سڀ گڏجو رڙھئون اڳيان،
ڪنھن درد جي وائيءَ جي وراڻي نہ ٿي وڃون.

آواز ملايو تہ ڪو آواز اٿاريون،
جي دير ٿي وئي ڪوڪ ڪا ساڻي نہ ٿي وڃون .