شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪو بہ دوکو سراب ڪونہ کپي.

ڪو بہ دوکو سراب ڪونہ کپي.
ھاڻ پويون حساب ڪونہ کپي.

جو بہ منھنجو نہ ھم خيال ھتي،
مون کي سو ھم رڪاب ڪونہ کپي.

ساڻ سنگهرون گلاب گڏ آندئين،
ھينءَ ٺڳيءَ ۾ گلاب ڪونہ کپي.

ڀونءِ ڀاڪر ۾ پئي سڪون ڀانئيان،
سچ تہ ڪو ماھتاب ڪو نہ کپي.

سڄو ادراڪ ٿيون اکيون چاھن،
ڪوئي پردو نقاب ڪونہ کپي.

وقت آ، ھا ۾ ھا ملائڻ جو،
ڪو دليلي جواب ڪونہ کپي.

لڇي لھسي حيات پيو گهاري،
پر نہ ٿو چئي شباب ڪونہ کپي.

ٿيو آ ماڻھو ھو نئين زماني جو،
ھاڻ ھن کي ڪتاب ڪونہ کپي.