شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

سڀئي اقرار سمجهوتا.

سڀئي اقرار سمجهوتا.
سڀئي انڪار سمجهوتا.

ڦٽيل پٻ، زندگيءَ گس تي،
گهڻئي ھا خار، سمجهوتا.

وڃن ٿا ڦاسجي جيون،
ھي ڪھڙا ڄار سمجهوتا.

ڀرم ڪاٿي ڀڄي پئي جي،
سمورا پيار سمجهوتا.

سڦل ھئي زندگي سامھون،
پٺيان ھا يار سمجهوتا.

پتو ڪجهہ ھيءُ اٿئي،ڪيڏا،
ڪري پئي نار سمجهوتا.

حياتي جهاڳڻي آھي،
مٿان ھي ڌار سمجهوتا.

ڪڏھن ھينءَ ڀي تہ ٿئي ڪاٿي،
مڃن ھي ھار سمجهوتا.

ٽنگيل ھرڪو ئي آ جن تي،
اٿئي سي دار سمجهوتا.