سو وقت بہ ڪيڏو پيارو ھو.
جو گڏجي تو سان گهاريو ھو.
گڏ موسيقيءَ مڌرتا ھئي،
ھي ڪاٿان تند تنواريو ھو.
تون دور ھليو وئين جينئن مون کان،
رڻ يادن مون لئہ ٻاريو ھو.
اينئن رات ھئي گذري ڪاٿي،
مون ميڻ جيان خود ڳاريو ھو.
تو پيار جو ھڪڙو پل آڇيو،
مون جيون تنھن تان واريو ھو.
جا رات وڇوڙي جي،تنھن کي،
ھن پوھ بہ دل تي ٺاريو ھو.
ھي جوڀن تو بن جاڙ پرين،
مون ڳچ اھو ويچاريو ھو.
ھر سر ۾ درد زمانن جو،
تن “پريت” سرن آزاريو ھو.