شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪا زمان سان ڪائي مڪان سان ڪجي.

ڪا زمان سان ڪائي مڪان سان ڪجي.
ڳالھہ دل جي ڪا آسمان سان ڪجي.

چنڊ تارا ھلي کڻي اچجن،
ھن جو آڌر پو ڪھڪشان سان ڪجي.

جينئن زمانو ڪري اسان سان پيو،
ڇا ائين موٽ ۾ جھان سان ڪجي.

رھي ھو مون ۾، مون سان پيو الجهي،
ڪجهہ ٻڌايو ڇا مھربان سان ڪجي.

پاڻ کي ڀلجي پيا ڪيئون سڀ ڪم،
چئو اڃا ڇا ڀلا ڌيان سان ڪجي.

گهار ڪي پل تون مون سان.دل چاھي،
شاعري وصل جي بيان سان ڪجي.