شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ھلڪو ڪرڻ لئہ ھانوَ کي حلقا بہ کوڙ ھئا.

ھلڪو ڪرڻ لئہ ھانوَ کي حلقا بہ کوڙ ھئا.
پختو جهليو قلم ھيو جذبا بہ کوڙ ھئا.

ڏئي لت ماڻھپي تي پئي ماڻھو لنگهي ويو،
پئي ٿيون عبادتون ۽ سجدا بہ کوڙ ھئا.

لڙڪن جي جاءِ رت ھو، فاقن ۾ پيٽ ھئا،
شيھو رجيو پئي سوچ ۾ نعرا بہ کوڙ ھئا.

ھو سور جو سفر ھتي صدما بہ کوڙ ھئا،
پر پريت پيار جا ھتي پاڇا بہ کوڙ ھئا.

ٿئي ڏيل ڏاريو ڏينھن ۽ راتين ۾ روڄ ھو،
جي ڀونءِ سان ٿيندا رھيا ھاڃا بہ کوڙ ھئا.

جِت پاڻ کي وڪڻڻ لئہ پئي ھوڪا گهڻن ڏنا،
اُت جان ڏئي سرھا ٿيا جوڌا بہ کوڙ ھئا.

ڪنھن وقت کا پنھنجون بہ عجب ڪيفيتون ھيون،
اميدون بہ ھون ھزار ۽ اُلڪا بہ کوڙ ھئا.