مون کان ھڙئي سڄڻ، ڀلي سنسار ڌار ڪر،
نہ منھنجي پر وجود مان تون پيار ڌار ڪر.
ھيءُ پوءِ حساب رکبو، ٿئي ڪھڙو ٿو پڙ ڳرو،
انڪار ڌار ڪر تون، اقرار ڌار ڪر.
توکي ٻڌائينديس پرين ساري سفر ڪٿا،
پھرين چڀيا پٻن جي سي خار ڌار ڪر.
جهريل سطح تي روح جي سڀ سچ ٿئي لکيل،
سمجهڻ لئہ پھرين روح مان اچ ڏار ڌار ڪر.
ڀل ڪئي وڇوڙي وڍ ڏئي ساجن ھليو ئي وڃ،
پر چئو نہ منھنجي پاڻ مان تون سار ڌار ڪر.
آئون ڀي ھلي وڃان ڪٿي ڪنھن پر سڪون لئہ،
ڳنڍ نينھن جي تون ڪر ڍلي سڀ ڄار ڌار ڪر.
مرڪب وجود منھنجي ۾ تون ڀي جڙيل پرين،
ٻانھون نہ ڪڍ ڳچيءَ مان ھي نہ ھار ڌار ڪر.
ھاڻي سڄڻ ھن نينھن جو اظھار ڪر چٽو،
ابھام سارا ۽ سڀئي اسرار ڌار ڪر.