سچ تہ خود بي نظير آھي
وري ٿي چئي دل ڪو خواب رکجي
قبر تي ھن جي گلاب رکجي
اکين جو سارو ئي آب رکجي.
آئي تہ للڪار بڻجي آئي
پاتئين نہ ڇاتيءَ تي زرھ ڪائي
ھجوم مان ٿي سندءِ جدائي
ماڻھن لاءِ آئي ماڻھن مان ويئي
مگر ڊگهي وئي تاريخ ڏيئي.
ھوا ۾ لڏندڙ ھٿ ڪريا ھا
ڳچيءَ مان قطرا سرخ ڪريا ھا
لکن ڀريا ڇرڪ ڪريا ھا
ھاري ھاري لڙڪ ڪريا ھا.
رڳ رڳ منجهہ لھي پيا ٽانڊا
مانھن چاھيا رت جا راڳا
لڙڪ لڙڪ ۾ لھو ڀريل ھو
سڏڪو سڏڪو سڏ بڻيو ھو.
گولي تہ ھن کي ڪھي ھلي وئي
خود بہ منجهي قاتل پيو ۽ ھوءَ
عشق انتھا ڇھي ھلي وئي.
اکيون بہ بيشڪ ڀريل اسان جون
دليون بہ آھن ٽٽل اسان جون
مگر وچن ھي ورجائڻو آ
پنڌ جو رھجي ويو آ وچ ۾
عوام توکي کٽائڻو آ
سچ چئي ڇا خطا ڪئي ھن
سچ جي قيمت ادا ڪئي ھن
لھوءَ ۾ لڙھندي وفا ڪئي ھن.
اسان اوھان جو وارو آ ھاڻي
اڳيان امتحان سارو آ ھاڻي
راھن تي رت جا ڦڙا ڇٽي وئي
سچ چوڻ آ مگر ڏسي وئي
ڳري آ قيمت گهڻي ڳري آ
مگر اھا ئي تہ دلبري آ
مٽيءَ سان محبت ماڻھن سان محبت
وئي سان بڻجي سندءِ عبادت
ڪري قدر ھن جي ھمتن جو
کڻون قسم ھن جي حوصلن جو
سڪائي ڳوڙھا اکين ۾ سارا
ڪروڌ سارو بڻائي شڪتي
علم عشق جو ڪيو ڪو اوچو
حق جو ھر وات ٻڌجي ھوڪو
ڪنھن ڪنڊ ڪانئر سندو نہ چرچو
تاريخ ثابت ڪري چڪي آ
تاريخ ثابت ڪندي ھيءَ پڪ آ
سچ جو قاتل حقير آھي
سچ تہ خود بي نظير آھي
شھيد ڀي بي نظير آھي
۽ سچ ڀي بي نظير آھي.
محترمہ بينظير ڀٽو جي شھادت تي لکيل نظم