شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ھاڻ ڪي دليون دکايون ڪونہ ٿينديون.

ھاڻ ڪي دليون دکايون ڪونہ ٿينديون.
ساڻ ڪنھن سان بي وفايون ڪونہ ٿينديون.

ڪونہ ٿي ھڪٻئي جو سگهبو طئي ويو ٿي،
ڪوششون ھاڻي اجايون ڪونہ ٿينديون.

گهاو ھاڻي دل تي پيا سڀئي سھبا،
انتقامي ڪاروايون ڪونہ ٿينديون.

درد جي اظھار جو نئون روپ ڳوليون،
روز ھي اکڙيون ڀڄايون ڪونہ ٿينديون.

ڀوڳ جيون سان سڀئي ويساھ گهاتيون،
ھي سڀئي ڳالھيون ٻڌايون ڪونہ ٿينديون.

جا بہ ھئي موڙي محبت جي حوالي،
پاڻ کان پاڇيون بچايون ڪونہ ٿينديون.

سوچ جون ئي سرزمينون ڌار نڪتيون،
ھا! چيو ھوسين جدايون ڪونہ ٿينديون.

پاڻ کي ڏوھي مڃي ڇڏ،ڇو تہ ثابت،
پريت توکان پارسايون ڪونہ ٿينديون.