شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

جهڪائي ڪنڌ نوڪري ٿا ڪيون.

جهڪائي ڪنڌ نوڪري ٿا ڪيون.
تو لئہ ڇا ڇا نہ زندگي ٿا ڪيون.

سچ جي ٿورڙو ٿي ڳالھائي،
پاڻ کان پرتي آرسي ٿا ڪيون.

ذھن،دل جي کي شل شعور اچي،
چڪ ساڳي وري وري ٿا ڪيون.

نينھن جو نانءُ ڏئي قفس آندئين،
ٽئين دنيا ۾ دل لڳي ٿا ڪيون!

کوٽ نيت ۾ جا بجا ڏسجي،
روز تبديل ساھمي ٿا ڪيون.

روز مصلحت جون ڏانوڻيون ويڙھن،
روز ڪئي ڀيرا خودڪشي ٿا ڪيون.

ھر حسين لمحي کي ڇڏن سانڍي،
اڄ نيڻن لئہ لازمي ٿا ڪيون.