شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪيڏا اکڙين جا خواب کائي ويا.

ڪيڏا اکڙين جا خواب کائي ويا.
ھيءُ خوشيون سڀ، سَرابَ کائي ويا.

ھئا ڪشالا ھي ڪيڏا جيون جا،
ساريون، جئانيون شباب کائي ويا.

سادگيءَ سان ڪري ھو ڌوڪا ڪئي،
ساريون رھتون حساب کائي ويا.

پئي سميٽيس مان خود ۾ ڪومايس،
پيار سارا، حجاب کائي ويا.

مون جي ھن کان ڪيا سوال ڪئي،
ڪجهہ مليا ڪجهہ جواب کائي ويا.

دور ڪمپييوٽرن جا آيا جو،
ڌيري ڌيري ڪتاب کائي ويا.