درن ديوارن گهرن مان نڪتاسين.
حوصلن سان دائرن مان نڪتاسين.
پيار پاڇولن جي ڇانورن خاطر،
پير گهاياسين گهرن مان نڪتاسين.
خيال تنھنجي ڪئي سڄڻ مسيحائي،
اڻ ڳڻين گوندر، غمن مان نڪتاسين.
خود فريبيون رد خوشفھميون ڇڏي،
خود پليوسين آسرن مان نڪتاسين.
ڀور ٿيا سارا ڀرم ڪچي ڀتر جان،
پوءِ صنم تنھنجي چمن مان نڪتاسين.
اڄ پڙھيم “ماڻھو”، مجسم درد ڀانئيو،
ڊائرين ۽ ڪاغذن مان نڪتاسين.
پريت ھئي ۽ عاشقين جا پنڌ سامھون،
ضبط ٽوڙيا قاعدن مان نڪتاسين.