حسين خواب ڪيئي اکين ۾ مئا ھن.
جيئڻ جا جتن بيوسين ۾ مئا ھن.
آ الزام توتي ھي ڌرتيءَ جا حاڪم،
ھي جيڪي بہ ابھم ھنجن ۾ مئا ھن.
*
سسئي حور ڪبري سياڻين جو لاشا.
رڙيو روح ڏسندي ھي راڻين جا لاشا.
پڪو پھہ ٿا گڏجي ڪيئون اڄ، نہ ڪرندا،
ڪٿي ھاڻي ڌرتيءَ ڌياڻين جا لاشا.
*
ذھن منھنجي ۾ خواب ڳاڙھو ھو.
گسن جو انتخاب ڳاڙھو ھو.
ھن جي سوالن جا رنگ ھئا ڪيئي،
منھنجو ھر ڪو جواب ڳاڙھو ھو.
*
منھنجون تاريخ ۾ اڏارون ھن.
منھنجو ڀڙڪو ھي باز وارو آ.
آئون مظلوم جي زبان آھيان،
منھنجو لھجو اياز وارو آ.
*
چپ بہ چپ چوريندي آھي.
ھرڪو ڪونہ سڻي سگهندو آ.
خاموشي ڳالھائيندي آ،
ڪو ڪو سا بہ سڻي سگهندو آ.
*
ھانءُ گهٻرائجي تہ ڪينئن ڪجي.
روح جي گهائجي تہ ڪينئن ڪجي.
ڪل منھنجي جي ڪائناتن ۾،
درد ئي ڇانئجي تہ ڪينئن ڪجي.
*
صنف نازڪ چوين پيو ھن کي.
پاڻ کان وڌ ٿي بار ڍوئي پئي.
موت جي منھن ۾ جي رھي آھي،
مڻيا جيون ۾ پوءِ بہ پوئي پئي.
*
اداس اک جو احساس ڀي ڪندو ھلجي.
۽ ھر ڪنھن درد جو اڀياس ڀي ڪندو ھلجي.
اگر جيون کي ھتي جاندار جيئڻو آ،
تہ ڪنھن سان قرب ڪنھن تي قياس ڀي ڪندو ھلجي.