ستم تون ايترا نہ جانان ڪر.
زندگي ٿورڙي تہ آسان ڪر.
منھنجي سپنن جو تون حصو ٿي پئہ،
خواب ئي منھنجا ڪجهہ سھانا ڪر.
ملي بہ سگهبو آ ڪڏھن جانان،
بي تڪا تون نہ اينئن بھانا ڪر.
تو کي ھي ڏس ڏنو آ ڪنھن آخر،
مون تي ئي سڀ پڪا نشانا ڪر.
تنھنجون ڳالھيون بہ ڪجهہ مڃي وٺندو،
تون گذارش تہ موءَدبانہ ڪر.
پريت آخر ڇو ايئن چئي ويو ھو،
سوچ! پاڳل نہ اينئن زمانا ڪر.