شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪونہ آ تنھا ڇڏيندي يادگيري.

ڪونہ آ تنھا ڇڏيندي يادگيري.
تون نہ ھوندين ساڻ ھوندي يادگيري.

جي وڇوڙي واءَ ۾ ٿيندين پري تون،
او پرين توسان ڳنڍيندي يادگيري.

بي قرارين جي رتن ۾ آءٌ ڀانئيان،
ڪا کڻي آٿت آ ايندي يادگيري.

پوھ ۾ پاسا مٽيندي ساڻ ھوندي،
سانوڻين ۾ ساٿ ڏيندي يادگيري.

پير، گهائڻ لاءِ وڌائيندو جڏھن ڀي،
درد کي پاڻھي جهليندي يادگيري.

مان حياتيءَ پنڌ ۾ ڪاٿي ڪريس جي،
مون کي ڀاڪر ۾ ڀريندي يادگيري.

روز پيڙائون اچي ڊاھن اندر ۾،
روز ٻيھر آ ڳنڍيندي يادگيري.