شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ڪونہ ملندي آ ڪا خوشي سولي.

ڪونہ ملندي آ ڪا خوشي سولي.
ڪونہ ڪٽجي ٿي زندگي سولي.

پاڻ پٿر ڪري گذرڻو آ،
ڪانھي جيون جي ڪا ڳلي سولي.

عڪس بڻجي ويو آ منھنجو ھو،
ھاڻ ڏسبي نہ آرسي سولي.

دور حاضر جي ھيءَ ورھاست آ،
ڪونہ ڪنھن کي ملي پتي سولي.

ڪجهہ حسين لفظ، موھجي پوندي،
ڪانھي ايڏي بہ ڇوڪري سولي.

پاڻھي انصاف سڀ سان ٿي ويندو،
جهل رڳو ھٿ ۾ ساھمي سولي.