بيت
پٽ نہ رڱبو رت سان نہ ڇلندو ڪوئي نيڻ،
ڪا بہ ڪھاڙيءَ وار سان نہ ڪسبي منھنجي ڀيڻ،
ھاڻ نہ ڪوئي ويڻ رسندو جيڏين جيءَ کي.
تنھنجي منھنجي ساھہ کي ڳنڍ ڏني جا ڏک،
پيارا سارا سک مٽ نہ تنھن ميلاپ جي.
نہ ڪنھن وٽ دارون درد جونہ ڪنھن کي ڪجهہ ڀاسي،
پرينءَ جي پاسي سارا ڦٽ ڇٽي ويا.
رڪ جيان ڏاڍو عزم اوھان جو ڇوڪريون،
سسئي سورٺ ۽ ٽيون عشق اٿو آڏو،
ڪيڏو مھاڏو اٽڪايو ٿو ڏاڍ سان.