شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

آجپو آھي روشني آھي.

آجپو آھي روشني آھي.
سنڌ آھي. تہ. زندگي آھي.

جبر ايڏو ھي ايڏيون پيڙائون،
ڪونہ تحريڪ ڪا ٿڪي آھي.

ھن ۾ ڏسندي ھان پاڻ کي پل پل،
سنڌ ڄڻ منھنجي آرسي آھي.

اڄ سڀئي سورميون پيون جاڳي،
ٿي پئي ڌرتيءَ جي دل وڏي آھي.

ٺاھ مصلحت نہ ڪوئي سمجهوتو،
مون چمي سنڌ جي مٽي آھي.

سنڌ تحليل رت ۾ منھنجي،
ھيءَ بہ انداز عاشقي آھي.

سنڌ. اول آ سنڌ آخر آ،
سنڌ. ڌرتيءَ تي دائمي آھي.

منھنجي سوچن ۾ ويڙھ. ۽ واڪا،
"پريت "سمجهين متان !جهڪي آھي.