شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

ھاڻ رشتن جو ڪجهہ پتو ڪونھي.

ھاڻ رشتن جو ڪجهہ پتو ڪونھي.
ڌار آھيون يا گڏ پتو ڪونھي.

عمر ڀر پئي سڏيو آھي ھن کي،
ھن ٻڌو ڀي ڪو سڏ، پتو ڪونھي.

ھيل ڀي پر جيان ھليا آھيون،
ڪاٿي کٽندو ھي دڳ پتو ڪونھي.

منھنجو لونءَ لونءَ جو ناتو آ توسان،
ساڻ ڪنھن سان آ جڳ پتو ڪونھي.

سچ تہ ناتن ۾ ڀي ملاوت آ،
نينھن ڀي آھي نج، پتو ڪونھي.

آھي سڀ ڪجهہ اڌورو رھجي ويو،
ڪينئن لھي ويو ھي سج پتو ڪونھي.