شاعري

تون جو پاڇو چنڊ جو

رخسانہ ”پريت“ مسيحائي پيشي سان واڳيل هئڻ باوجود جتي فطري حُسناڪين کي هيئين سان هنڊائي پنھنجي الڳ ڍنگ ۽ اسلوب سان شعري ثمر کي تقويت بخشي آهي، اُتي پنھنجي دلفريب سڀاءَ ۽ بردباريءَ سان دنياوي دولابن سان مھاڏو اٽڪائڻ جي جرئت تي بہ هميشہ ثابت قدم رهي آهي، اهوئي سبب آهي جو سنڌي ٻوليءَ ۾ شاعرن جي اڻکٽ ڳاڻيٽي باوجود رخسانہ ”پريت“ اڄ بہ صِف اول جي شاعرہ طور سڃاڻپ برقرار رکي آهي. ھن مجموعي ۾ غزل، وايون، نظم، آزاد نظم، نثري نظم، ترائيل، گيت، ڏيڍ سٽا ۽ بيت شامل آھن.

Title Cover of book تون جو پاڇو چنڊ جو

اڄ ڇا تہ خوبصورت محفل آ ھن سجائي.

اڄ ڇا تہ خوبصورت محفل آ ھن سجائي.
ڄڻ ڪنھن سٺي ڪتاب جي تقريب رونمائي.

منھنجي بہ شاعريءَ جا تون ڪيئي ڪتاب پڙھندي،
سا ڳالھہ پڙھندي ڪيئن جا آ ڪوتا کان مون لڪائي.

ھن پنھنجي منھن سان مون کي محبوبہ مڃي ورتو،
تھمت اجائي مون تي آ بي وفا جي آئي.

منھنجي حيات ۾ ڪئي ڏوھن جا سلسلا ٿئي،
ثابت ڪئي آ ڪاٿي مون پنھنجي پارسائي.

ھي ڪھڙا ڪھڙا نسخا ھر روز آندئي مون لئہ،
مون کي پيارا گهرجي محبت جي مسيحائي.

ڪوتائون ساريون منھنجون اعلان عاشقي ٿئي،
سھندس سڀئي سزائون سنڌ ديس جي ھان ڄائي.