اکڙين جون ڪائناتون سمجهي رھيو آ ڪوئي.
اکين ۾ خود وڃائي ڀٽڪي رھيو آ ڪوئي.
ڪنھن راز دل جو سمجهو ڪنھن لئہ سراپا رونشو،
ڪنھن ۾ آ تانگهہ ساڳي مٽجي رھيو آ ڪوئي.
ھا آھي سو ئي جيون،سڏجي اھا حياتي،
ڪو گهاءُ پيو ٿو اٿلي ڀرجي رھيو آ ڪوئي.
دل ڪاٿي ننڌڻڪي آ دل جا ڌڻي بہ آھن،
ڏس دل جي دشمنن سان اٽڪي رھيو آ ڪوئي.
ورھين جا ڪي وڇوڙا پئجي رھيا ھا ڪاٿي،
ڪنھن اھل دل سان ٻيھر جڙجي رھيو آ ڪوئي.
برکائون آيون ڀرجي اتر گهلڻ لڳا ھئا،
اھڙين مندن کي ساري سڏڪي رھيو آ ڪوئي.
اتھاس جون بہ آھن ڪيڏيون ستم ظريفيون،
بي لاڀ ٿي دزن ۾ لٽجي رھيو آ ڪوئي.